Zwycięzca 14 turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, światowy numer jeden przez 286 tygodni z rzędu, lider rankingu ATP przez sześć lat, najmłodszy triumfator US Open w historii. Pete Sampras - legenda tenisa. Oto jego historia.
Rozdział 53.
Umysł mistrza. Autobiografia - Pete Sampras, Peter Bodo
Każde pokolenia ma swojego mistrza w danej dyscyplinie. Ja pokochałam tenis oglądając akcje w wykonaniu Lleytona Hewitta, Rogera Federera, Rafaela Nadala, czy też Novaka Djokovicia. To oni oczarowali mnie swoją grą. Pete Sampras zdominował tenis w latach dziewięćdziesiątych, kiedy ja z racji wieku nie byłam jeszcze wielką fanką sportu. Jednak z dużym zapałem sięgnęłam po autobiografię Amerykanina, gdyż stała się ona dla mnie szansą by poznać mistrza tenisa - dyscypliny, którą z radością mogę oglądać przez wiele godzin.
„Wiedziałem niemal od pierwszego dnia mojego życia, że urodziłem się, by grać w tenisa.”
Pete Sampras przedstawia historię swojego życia. Wspomina dzieciństwo, etapy kariery, wielkie wygrane, smutne porażki. Opowiada o rodzinie, pojedynkach na korcie, a także porusza trudny temat ciężkiej choroby swojego długoletniego trenera, która wywarła na nim spore piętno. Książka zgodnie z tytułem – „Umysł mistrza” – ma charakter psychologiczny. Pete zdradza jak unikał dekoncentracji, jak radził sobie ze stresem i ogromną presją oraz jak pomimo prywatnych dramatów odnajdował w sobie siłę by codziennie wychodzić na kort i po prostu grać w tenisa.
„Wielkość leży bowiem w tym, by wychodzić na kort dzień po dniu i robić, co do nas należy.”
Czytając tę autobiografię dowiecie się jak mówiono o nim w szkole, dlaczego jako junior w pewnym momencie zaczął przegrywać wszędzie i ze wszystkimi, czy też gdzie byli jego rodzice, gdy Pete walczył z Agassim w swoim pierwszym finale US Open. Przeczytacie, do czego porównywał serwis Samprasa jego trener, co Amerykanin krzyczał w nocy po porażce w debiucie Pucharu Davisa z Francją, który swój mecz uważa za najbliższy doskonałości oraz z której statystyki jest najbardziej dumny.
„Najważniejszym wyzwaniem w tenisie jest obrona mistrzowskiego tytułu.”
Odkryjecie, który kort nazywany jest „Cmentarzem Mistrzów”, dlaczego treningi Jimmy’ego Connorsa przeszły do legendy, a także, na jakich zasadach ustalani są gospodarze w rozgrywkach Pucharu Davisa. Dowiecie się ile wynosiła temperatura na korcie w czasie meczu Pete’a w 1/8 finału Australian Open w 1997 roku (uff jak gorąco!), jak również, komu pierwszemu Sampras przyznał się, że cierpi na talasemię – formę anemii, chociaż wcześniej dementował wieści o chorobie. Pete ujawnia także, jaką deklarację złożył przed nim Boris Becker po przegranym wimbledońskim ćwierćfinale w 97’ gdy przy siatce podawali sobie z Samprasem dłonie.
„W tenisie zawsze masz dwóch rywali – przeciwnika i siebie samego.”
Sampas opowiada także o swoich rywalach, wraz z którymi tworzył piękne widowiska na kortach całego świata. Amerykanin zdradzi Wam, kto był czarną owcą tenisa, który rywal wyzwalał z niego to, co najlepsze, a porażka, z którym zawodnikiem była najbardziej bolesna i miażdżąca w jego karierze. Odkryjecie, kto, według Samprasa jest jednym z największych i najbardziej niedocenianych graczy w historii, a kogo uważa za najbardziej utalentowanego zawodnika swojego pokolenia, który nie wygrał turnieju wielkoszlemowego. Dowiecie się, kogo Sampras zalicza do piątki najlepszych tenisistów wszech czasów, jak również czy irytowało go, gdy Hewitt wciąż wrzeszczał: „Come ooooon!” (ja to uwielbiam, a Pete?).
„[…] druga najlepsza rzecz obok wygranej to odpadnięcie z przyszłym mistrzem.”
Jednym z największych rywali Samprasa był Andre Agassi. Obydwaj byli wielkimi mistrzami, obydwaj po zakończeniu kariery napisali swoje autobiografie. Obu graczy wielokrotnie porównywano, dlatego trudno uniknąć także porównania ich książek. Książka Agassiego, jedna z najlepszych autobiografii, jakie dotychczas czytałam, to poruszająca, niezwykła historia człowieka, który stał się mistrzem znienawidzonej przez siebie dyscypliny. Depresja, narkotyki, choroba, miłość, odrodzenie – to wszystko znajdziecie u Agassiego. Sampras nie miał takich przeżyć jak Andre, więc i jego historia nie jest tak dramatyczna. W książce Pete’a nie ma szokujących informacji, ani skandali. I choć opowieść Agassiego była bardziej wciągająca, gdyż wywoływała spore emocje, to autobiografia Samprasa również jest interesującą pozycją. Wielki mistrz odkrył tajemnice swojej psychiki - nie można obok tego przejść obojętnie.
„Byłem we własnym świecie bólu, ale choć czułem się źle, nie zamierzałem odpuszczać tego meczu.”
Źródło zdjęcia: własne
AUTOR: RealAnia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz