„Lektury dla kibica” – Lakers Phila Jacksona

Lakers pod wodzą Phila Jacksona.    

Rozdział 257.

SQN Originals: Phil Jackson. Ostatni sezon legendarnej drużyny Los Angeles Lakers – Phil Jackson, Michael Arkush

Tytuł mistrzowski NBA w sezonie 2003/2004 jeszcze przed startem rozgrywek przyznawany był drużynie z Los Angeles. Lakers byli murowanym faworytem. Jak to się stało, że pomimo posiadania w drużynie Kobe’ego Bryanta i Shaquille’a O’Neala Jeziorowcy nie zdobyli mistrzowskich pierścieni? Czy decydująca była siła ich rywali, czy jednak przegrali przez wewnętrzne konflikty? Tajemnice i kulisy tego przedziwnego sezonu odkrył sam trener Lakers – Phil Jackson – w książce „Ostatni sezon legendarnej drużyny Los Angeles Lakers”, wydanej w ramach serii SQN Originals.

„[…] tytuły mistrzowskie zdobywa się dzięki drużynie, a nie występom indywidualnym.”

Na samym początku warto wyjaśnić tytuł lektury, który mniej zorientowanych w historii NBA może nieco wprowadzić w błąd. Otóż książka w Polsce ukazała się pod koniec 2021 roku, jednak w oryginale została wydana w 2004 roku. Wtedy dla Phila Jacksona faktycznie był to ostatni sezon w LA. Jednak dziś już wiemy, że „Mistrz Zen” po krótkiej przerwie powrócił na ławkę Lakers i ‘ostatni sezon’ wcale nie był tym ostatnim.

„Moim najważniejszym celem nie było dostarczanie rozrywki publiczności, lecz zwycięstwo.”

Książka napisana została w formie dziennika prowadzonego przez Phila Jacksona, w trakcie sezonu 2003/2004. To opowieść o wzlotach i upadkach, a także wewnętrznych relacjach w drużynie Lakers. Ponadto to połączenie wspomnień meczowych, kulisów szatni oraz przemyśleń i spostrzeżeń Phila Jacksona.

Najbardziej utytułowany trener w historii NBA na kartach książki ukazuje, w jaki sposób budował drużynę, jak radził sobie z trenowaniem przyszłych członków Hall of Fame, a także zdradza, jakich metod używał, aby przygotować zawodników na najważniejsze wyzwania w trakcie sezonu.

„Szefostwo ligi uważa, że sędziowie są świętymi krowami.”

To bardzo szczera i nieszablonowa pozycja. Phil Jackson nie gryzie się w język, bez skrupułów opowiada o konfliktach w Lakers, przytacza prywatne rozmowy z koszykarzami, a nawet wyraża swoje niezbyt pochlebne zdanie i opinie na ich temat. Poprawność polityczna jest mu zupełnie obojętna.

Lekturę dobrze się czyta, a największe zainteresowanie powinna wywołać oczywiście u kibiców Los Angeles Lakers, ale również u pozostałych fanów NBA i koszykówki ogólnie.

„Piłka opuściła dłonie Kobe’ego i poszybowała w kierunku kosza. Na szali był wynik meczu i zwycięstwo w całej dywizji.”

Phil Jackson ujawnia jak wyglądały jego relacje z Kobe’em Bryantem oraz tłumaczy, dlaczego według niego Shaq i Kobe nie mogli się dogadać. Wyjaśnia, czego oprócz talentu wymaga system ofensywy trójkątów oraz zdradza ile czasu zajmuje jego opanowanie. Opowiada, dlaczego podczas analiz wideo pokazywał zawodnikom na zmianę akcje meczowe i fragmenty filmów, często komedii.

Dowiecie się, dlaczego Jackson nie stosował przerw na żądanie, aby wytrącać przeciwników z rytmu, kiedy ci zaliczali serię punktów. Przeczytacie, jakie psychologiczne sztuczki stosował w pierwszym sezonie w LA i dlaczego nie działały one na zawodników w kolejnych latach. Odkryjecie, która drużyna trenowana przez Jacksona – Chicago Bulls czy Lakers – była bardziej zdeterminowana, żeby wygrywać.

„Ci faceci chcą grać indywidualnie, samodzielnie i wyjątkowo, co stanowi oczywiste zaprzeczenie idei łączenie sił.”

Sięgając po tę pozycję odkryjecie, w czym tkwi klucz do wygranej w meczach na wyjeździe, dlaczego Jackson nie mógł dogadać się z Lakers w sprawie przedłużenia umowy oraz co w języku koszykarskim oznaczają „ręce aligatora”. Dowiecie się, dlaczego sędziowanie meczów Shaqa było trudnym zadaniem, a także, jakie szanse na zwycięstwo mają gospodarze siódmego meczu play offów.

Przeczytacie, co Jackson myśli o zawodniku, który narzeka, gdy trener sadza go na ławce, jak również, w jakim celu w latach 30. wprowadzono błąd trzech sekund i dlaczego w obecnych czasach często jest on stosowany niewłaściwie.

„Może i czasem wyglądam, jakbym tracił kontrolę nad zespołem, ale możecie mi wierzyć – wiem, co robię.”

Czego Steve Kerr nie znosił u Shaqa? Czym różniło się trenowanie Lakers od prowadzenia Chicago Bulls? Dlaczego Shaq grał w butach za dużych aż o trzy rozmiary? Co Phil Jackson powiedział zawodnikom po ostatnim meczu sezonu?

To wszystko i wiele, wiele więcej w książce Phila Jacksona. Przedziwnej książce, bo choć napisanej przez najbardziej utytułowanego trenera w historii NBA, to opowiadającej o jednym sezonie, zakończonym nie epickim triumfem, a bolesną porażką.

 

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję Wydawnictwu SQN.

Książkę kupicie w księgarni labotiga.pl

Źródło zdjęcia: własne

 

Powiązane wpisy:

     1. Phil Jackson. 11 pierścieni

     2. Shaq bez cenzury

     3. Kobe Bryant. Showman

     4. Kobe Bryant. Mentalność Mamby. Jakzwyciężać

     5. Los Angeles Lakers. Złota historia NBA

„Lektury dla kibica” – Prawda Scottiego Pippena

Byki oczami Pippena.

Rozdział 253.

Scottie Pippen. Bez krycia – Scottie Pippen, Michael Arkush

Mówisz Chicago Bulls, myślisz Michael Jordan. Mówisz Michael Jordan, myślisz Scottie Pippen. Nigdy nie byli przyjaciółmi, nie mieli praktycznie żadnych prywatnych relacji, a stworzyli jeden z najlepszych duetów w historii NBA. Bez Jordana nie byłoby Pippena, bez Pippena nie byłoby Jordana. Nie byłoby drużyny Chicago Bulls, jaką pamiętamy, nie byłoby sześciu mistrzowskich pierścieni, nie byłoby Dream Teamu.

Choć sukcesy odnosili razem, to pierwsze skrzypce zwykle grał Michael Jordan. Przyszedł wreszcie czas na Pippena. Na jego wersję historii dynastii Byków. Scottie przedstawia ją w książce pt. „Bez krycia”.

„Być członkiem Chicago Bulls w latach 90. oznaczało być częścią czegoś magicznego. I dla nas, i dla całego świata.”

Autobiografia Pippena rozpoczyna się od mocnego uderzenia. Prolog książki to dosyć dosadny komentarz Pippena na temat dokumentu ESPN „Ostatni taniec”. Scottie wytyka Jordanowi egoizm i budowanie własnej legendy kosztem pozostałych zawodników. Uważa, że został w serialu przedstawiony w złym świetle. Widać wyraźnie rozgoryczenie Pippena. W jego sercu mocno tkwi to jak go traktowano. Czuje się bardzo niedoceniany. Zarówno w czasie kariery, jak i przez twórców „The last dance”. I Scottie mówi o tym wprost. Nosi w sobie poczucie krzywdy, bo wie, że koszykówka jest grą zespołową i Michael Jordan sam nie wygrał tych sześciu tytułów mistrzowskich. Scottie przemawia w imieniu swoim, jak i pozostałych zawodników Byków. Nie neguje wartości Jordana, tego jak wielkim był koszykarzem. Ale domaga się – całkiem zresztą słusznie – uznania dla całej drużyny.

„To właśnie było wyjątkowe w Bulls: poczucie braterstwa, które wspólnie wypracowaliśmy, a nie to, że mieliśmy to szczęście grać w jednej drużynie z nieśmiertelnym Michaelem Jordanem.”

„Bez krycia” to właśnie odpowiedź na „Ostatni taniec”. Odpowiedź ostra, autentyczna i bezkompromisowa. Opowieść Pippen wciąga, zawiera ciekawe wspomnienia, osobiste wyznania, kontrowersje. Scottie nie gryzie się w język, jest szczery i bezpośredni.

Niektórzy mogą po lekturze powiedzieć, iż Scottie przesadza i na każdym kroku „wbija szpilki” Jordanowi. Że przemawia przez niego frustracja i zazdrość. Nawet jeśli, to jest to autobiografia Pippena, jego punkt widzenia, historia widziana jego oczami. I bez wątpienia warto ją poznać. 

„Byliśmy drużyną. I właśnie to sprawiło, że byliśmy wielcy. Nie wolno tego nie doceniać.”

„Bez krycia” to ponad czterysta stron o życiu jednego z najwybitniejszych koszykarzy w dziejach NBA. Bardzo inspirująca historia, ukazująca, iż ciężką pracą można dotrzeć na szczyt. Warto marzyć i się nie poddawać. 

W swojej autobiografii Pippen wspomina trudne dzieciństwo wypełnione opieką nad sparaliżowanym bratem i niepełnosprawnym ojcem. Opowiada o początkach gry w koszykówkę oraz przedstawia swoją drogę do NBA. Następnie odtwarza przebieg kariery, aż do przejścia na sportową emeryturę.

Na kartach książki znajdują się najważniejsze wydarzenia z życia Pippena oraz historii Chicago Bulls. Scottie wspomina największe sukcesy i bolesne porażki, zdradza koszykarskie kulisy, opowiada o grze u boku najlepszego koszykarza świata. Podejmuje temat rasizmu, a także odnosi się do krytyki kierowanej pod swoim adresem. Skupia się przede wszystkim na karierze koszykarskiej, o życiu prywatnym, oprócz czasów sprzed NBA, opowiada niewiele.

„[…] nigdy nie zapomnę o tym, jaki mam kolor skóry, i o tym, że niektórzy ludzie właśnie z tego powodu mnie nienawidzą.”

Sięgając po tę lekturę dowiecie się w jaki sposób Pippen trafił do Bulls oraz jak Michael Jordan skomentował przyjście Scottiego do Chicago. Przeczytacie jak Doug Collins traktował MJ-a, czy też, w jakich elementach gry Rodman był ekspertem. Odkryjecie, czy Scottie zgadzał się z brakiem powołania Isiaha Thomasa na IO w Barcelonie oraz dlaczego nigdy nie przeczytał słynnej książki „Jordan Rules”.

„Spójrzmy prawdzie w oczy: nie było mowy, żebyśmy wyjechali z Barcelony bez złotego medalu.”

Pippen szczerze przyznaje, kiedy zaprzepaścił okazje do poprawy swoich relacji z Jordanem. Wyznaje, o co ma największy żal do Douga Collinsa. Tłumaczy, na czym polega słynna ofensywna trójkątów oraz zdradza ile czasu zajęło Bykom jej opanowanie. Wyjaśnia również, dlaczego zdecydował się grać w kluczowym meczu play-offów pomimo migreny i zaburzeń wzroku.

„Migrena czy nie migrena – tamten mecz pozostaje w mojej karierze czarną plamą, której nie jestem w stanie zmazać.”

Który koszykarz Byków panicznie bał się węży? Co było najcenniejszym wkładem Phila Jacksona w sukcesy Chicago Bulls? W meczach, przeciwko której drużynie Pippen czuł się jak gracz rugby a nie koszykarz? Z którym zawodnikiem z Dream Teamu Scottie chodził na spacery wzdłuż Las Ramblas podczas IO? Który mecz do dziś spędza mu sen z powiek?

„Koszykówka odmieniła moje życie. I to koszykówce wszystko zawdzięczam.”

Scottie Pippen zawsze był w cieniu, wiecznie był „tym drugim”, wreszcie przemówił na własnych zasadach. Musicie go wysłuchać.

 

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję Wydawnictwu SQN.

Książkę kupicie w księgarni labotiga.pl 

Źródło zdjęcia: własne

 

 Powiązane wpisy:

      1. Chicago Bulls. Krew na rogach

      2. Chicago Bulls. Gdyby ściany mogły mówić

      3. Michael Jordan. Życie

      4. DreamTeam

„Lektury dla kibica” – Ostatni taniec Byków

Fani Chicago Bulls zgłoście się! ;)

Rozdział 224.

Chicago Bulls. Krew na rogach – Roland Lazenby

Chicago Bulls Michaela Jordana brylowało na parkietach NBA ponad dwie dekady temu, ale wiosną tego roku legendarna drużyna Byków ponownie była na ustach fanów koszykówki. Wszystko za sprawą serialu dokumentalnego „The Last Dance”, który ukazał się na Netfliksie. Jeśli zachwycił was „Ostatni taniec” i nie możecie odżałować, że produkcja miała jedynie dziesięć odcinków koniecznie sięgnijcie po książkę „Chicago Bulls. Krew na rogach”. 

„Nie da się opisać, co obecność Jordana oznaczała dla NBA, dla jego drużyny i dla całego nękanego problemami Chicago.”

„Krew na rogach” podobnie jak „The Last Dance” dotyczy „ostatniego tańca” Byków, czyli pełnego konfliktów sezonu 1997/1998. Amerykański dziennikarz sportowy Roland Lazenby dzięki dziesiątkom osobistych rozmów z członkami ówczesnej drużyny Chicago Bulls próbuje znaleźć odpowiedź na pytanie jak doszło do jej rozpadu.

Książka naszpikowana jest zakulisowymi historiami, ciekawostkami i smaczkami. To dosłownie podróż w czasie. Roland Lazenby, autor książek „Michael Jordan. Życie” i „Kobe Bryant. Showman”, ponownie serwuje czytelnikom pozycję godną uwagi. Opisuje historię Byków nie tylko dokładnie, ale i obiektywnie przedstawiając wielowymiarowość konfliktów nękających Bulls. Wielokrotnie „oddaje głos” koszykarzom, trenerom i pracownikom klubu, przez co de facto główni bohaterowie sami opowiadają historię drużyny, którą tworzyli. 

„Być może nikt nie doceniał talentu Pippena tak bardzo jak Jackson.”

Książka w oryginale ukazała się w 1998 roku, ale została zaktualizowana przez autora specjalnie na potrzeby polskiego wydania. Dzięki temu oprócz oryginalnego tekstu, otrzymujemy również posłowie, z którego dowiadujemy się jak potoczyły się losy najważniejszych postaci po ostatnim mistrzowskim sezonie Byków.

Lekturę dobrze się czyta. Jednym mankamentem są powtórzenia niektórych wypowiedzi, przez co czasem odnosi się wrażenie, iż czyta się o tym samym. Fakt ten nie wpływa jednak znacząco na pozytywną ocenę książki. 

„[…] kiedy do głosu dochodziło ego i konflikt osobowości, Krause, Jordan oraz Pippen tworzyli wybuchową mieszankę.”

Kiedy sięgnięcie po tę lekturę dowiecie się jak rozwijały się konflikty poszczególnych zawodników z generalnym menadżerem Jerrym Krause’em, w jaki sposób Krause reagował na słowne ataki Michaela Jordana oraz kto z drużyny Byków nigdy nie był obiektem drwin MJ-a. Przeczytacie, co było „motorem napędzającym Bulls”, kto do upadłego ćwiczył z Rodmanem rzuty wolne, a także jak koledzy z drużyny określali poczucie humoru Jordana. 

Odkryjecie, kogo wielu członków sztabu Bulls uważało za najsympatyczniejszego koszykarza, czy też, kto odegrał największą rolę w powrocie Pippena do Bulls, choć wcześniej Scottie deklarował, że nigdy więcej nie zagra dla Byków. Ponadto dowiecie się grając, przeciwko któremu zawodnikowi MJ „miał wrażenie, jakby musiał grać w defensywie przeciwko samemu sobie”. 

„Im lepiej Jordan grał, tym bardziej wszyscy pragnęli, żeby pozostał w NBA.” 

Roland Lazenby opisując ostatni sezon legendarnych Chicago Bulls wielokrotnie wspomina także wydarzenia z przeszłości. Dlatego też, dowiecie się, w jakim stroju Phil Jackson przyszedł na pierwszą rozmowę o pracę w Bulls, której wtedy nie otrzymał. Odkryjecie, dlaczego MJ w czwartym meczu finałów NBA w roku 1997 z Utah Jazz poprosił o zmianę, choć nigdy tego nie robił. Przeczytacie, kiedy Jordan zmienił swoje relacje z dziennikarzami z przyjacielskich na zawodowe, a także, co Jerry Reinsdorf – właściciel Byków – powiedział Jordanowi po podpisaniu z nim umowy opiewającej na kwotę 30 milionów dolarów za sezon. 

„Te cechy – żądza rywalizacji, predyspozycje fizyczne, zdolności przywódcze, poczucie humoru, pęd do zwycięstwa – złożyły się na osobowość, która […] fascynowała całą planetę.”

Kto marzył, aby po rozegraniu ostatniego meczu w karierze zrzucić koszykarski strój i zejść nago z boiska? Ile tysięcy Rodman potrafi przegrać w kości w jeden weekend? Co Horace Grant zrobił, kiedy Pippenowi zdechł kot? Kiedy według Jordana play-offy zaczynają się na poważnie? Którą gwiazdę Bulls asystent trenera Tex Winter nazwał koszykarzem-altruistą?

Trener Phil Jackson tłumaczy, dlaczego niektórym zawodnikom trudno było przyjaźnić się z Jordanem, zdradza, który moment był najgorszym w jego trenerskiej karierze, a także wyjaśnia, dlaczego słynna ofensywa trójkątów znakomicie działała w drużynie z Chicago. Steve Kerr ujawnia, dzięki czemu treningi Byków codziennie były na wyższym poziomie, zaś Scottie Pippen wspomina jeden z kluczowych momentów nie tylko swojej kariery, ale i dla rozwoju całej drużyny.

„Ludziom zarządzającym klubem jednak wciąż na nowo udawało się jakimś cudem rozwścieczać i obrażać swoich najważniejszych pracowników.”

Co by było gdyby Jerry Krause nie pokłócił się z największymi gwiazdami Byków? Co by było gdyby Scottie Pippen otrzymał kontrakt doceniający jego dokonania? Co by było gdyby drużyna Chicago Bulls się nie rozpadła? Czy Byki zdobyłyby cztery mistrzowskie pierścienie z rzędu? 

Pomimo iż, niestety nigdy nie poznamy odpowiedzi na pytania od lat nękające fanów Bulls, przynajmniej możemy dowiedzieć się, dlaczego historia Byków potoczyła się tak a nie inaczej. Każdemu, kto chce zgłębić ten temat polecam zarówno serial „The Last Dance”, jak i książkę „Krew na rogach”. 

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję Wydawnictwu SQN.

Źródło zdjęcia: własne

Powiązane wpisy:
   1. Michael Jordan. Życie
   2. Kobe Bryant. Showman

„Lektury dla kibica” – W szatni Byków

Dziś przenosimy się za Ocean Atlantycki.

Rozdział 113.

Chicago Bulls. Gdyby ściany mogły mówić – Kent McDill

Chicago Bulls to drużyna, która jak żadna inna, od zawsze była, jest i zapewne pozostanie dla mnie synonimem koszykówki i pierwszym skojarzeniem z NBA. Gdy myślę o tej dyscyplinie sportu to mam przed oczami ikonę tej drużyny - Michaela Jordana. Pocztówka z jego postacią, obok tej z wizerunkiem Scottiego Pippena, wisiała przed laty w pokoju mojego starszego brata. Fascynacja Jordanem łączyła się z zainteresowaniem Chicago Bulls i filmem Kosmiczny Mecz. Trudno uwierzyć, że od tych pamiętnych wydarzeń minęło dwadzieścia lat. Zatarte wspomnienia ożywają jednak dzięki literaturze sportowej. Kolejną sentymentalną podróż odbyłam za sprawą książki Kenta McDilla.

„Ale zanim zdobyli swój pierwszy mistrzowski tytuł w 1991 roku, byli tacy sami jak koszykarze z innych drużyn.”

„Chicago Bulls. Gdyby ściany mogły mówić” to książka, która znacznie wyróżnia się spośród innych pozycji sportowych. Nienapisana przez sportowca ani trenera, a jednak jest relacją bezpośredniego uczestnika historycznych wydarzeń. Kent McDill miał bowiem pracę marzeń. Pracę, o której śni nie tylko wielu dziennikarzy, ale także i kibiców niezależnie od dyscypliny sportu. Wstęp do szatni, praktycznie stały dostęp do zawodników, wspólne podróże. Niekończące się rozmowy, przeżywanie porażek, świętowanie sukcesów. Bycie poniekąd częścią zespołu. Zespołu legendarnego! To była codzienność Kenta McDilla, który będąc jedynym akredytowanym reporterem przy Chicago Bulls przez 11 lat relacjonował losy Byków. Towarzyszył drużynie podczas zdobywania wszystkich sześciu tytułów mistrzowskich. Po latach postanowił podzielić się z kibicami swoimi wspomnieniami i tak oto powstała ta książka.

„Miałem zaszczyt być świadkiem historii.”

Sięgając po książki sportowe oczekujemy historii zza kulis. W tym wypadku lektura jest jedną wielką opowieścią wprost z koszykarskiej szatni i spoza parkietu. Składa się praktycznie wyłącznie z anegdot i ciekawych historii. Zawiera soczyste fakty z życia drużyny. Jednak dziennikarz nigdy nie szukał taniej sensacji. Podczas pracy w Chicago nie zajmował się skandalami. I w książce takich opowieści nie znajdziecie. Kent McDill opowiada o poszczególnych koszykarzach i relacjach panujących w drużynie. Ujawnia kulisy swojej pracy, wprowadzając czytelnika do świata NBA. Wszystko czyta się z dużą lekkością i przyjemnością. Przedstawione historie są dosyć krótkie i konkretne. Nie ma zbędnych opisów, więc nie ma też miejsca na nudę.

 „Moja osobista zasada mówiła, że wszystko to, co się wydarzy i nie będzie wymagało interwencji policji, zostaje między nami.”

Autor, jak już wspomniałam, przez lata miał dostęp do szatni Byków. W swojej książce otwiera jej drzwi, wręcz zapraszając czytelnika do tego niezwykłego i niedostępnego, na co dzień świata. Dziennikarz zdradza, w jaki sposób Bulls rozpoczęli świętowanie pierwszego tytułu mistrzowskiego zanim wystrzeliły korki od szampana. Ujawnia również rozmowę z szatni, gdzie Phil Jackson wyznał, z kim – Utah Jazz czy Houston Rockets - chciałby grać w finale NBA ‘97, po tym jak publicznie stwierdził, że nie ma to dla niego znaczenia.

 „Byłem przy tym, jak Jordan leżał na podłodze i płakał.”

Dowiecie się, co łączyło Rodmana i Jordana, jak wielkim samotnikiem w Bulls był Bill Cartwright, czy też, co niezwykłego czynił MJ przed każdym meczem. Przeczytacie czy Jordan obnosił się ze swoim bogactwem, które wydarzenia Michael umieścił rankingu swoich największych osiągnięć oraz co jest miarą jego wielkości. Odkryjecie nawet jak uwielbiający zakłady Jordan przewidywał, która torba wyłoni się, jako pierwsza podczas odbioru bagażu na lotnisku.

 „Oglądanie boiskowych czarów Michaela Jordana było dla mnie czymś wyjątkowym.”

Autor książki zdradza, jakich argumentów używał Phil Jackson w kolejnych sezonach by przekonać Jordana do odłożenia decyzji o rezygnacji z koszykówki. Wyjaśnia skąd w Bulls wzięła się plaga jednego urazu, a mianowicie zapalenia rozcięgna podeszwowego stopy. Tłumaczy także, za co kibice Byków powinni wychwalać Jerry’ego Krause, którego znienawidzili „w wyniku bitew, które toczył z Jacksonem i Jordanem”.

„Nikt nie był wtedy w NBA szanowany bardziej – żadna drużyna ani żaden klub.”

Pomimo iż Kent McDill był dziennikarzem przydzielonym do drużyny z Chicago, w książce opowiada także wiele o samej koszykówce i NBA. Przywołuje wspomnienia z odbytych podróży, ujawnia, które miasto słynęło z najgorszych kibiców. Ukazuje jak na przestrzeni lat zmieniała się NBA. Na chwilę wciela się nawet w rolę naukowca, tłumacząc, dlaczego koszykarze mają większe stopy niż reprezentanci innych dyscyplin sportowych.

„Żadna drużyna z Konferencji Zachodniej nie stanowiła dla nich wyzwania, a Konferencja Wschodnia wyglądała z ich perspektywy jak plac zabaw.”

Czego boi się Michael Jordan? Jaki naprawdę był Dennis Rodman – arogancki i wredny, czy może życzliwy i inteligentny? Czy Jerry Krause faktycznie, zgodnie z tym, co twierdzą niektórzy, sugerował, że triumfy Bulls to jego zasługa? Jakich słów użył Jordan by ogłosić wszystkim zainteresowanym, że postanowił wrócić do NBA? Na wszystkie pytania odpowiada McDill.

„Ale w koszykówce zawodowej to, co twoi rywale wiedzą, nie ma czasem znaczenia. Bo nadal muszą jeszcze twoją akcję zatrzymać, a kiedy rozgrywał ją Jordan, zazwyczaj było to po prostu niemożliwe.”

„Chicago Bulls. Gdyby ściany mogły mówić” to swoisty wehikuł czasu. Kent McDill przenosi czytelnika do niezwykłego okresu. Okresu, w którym nad parkietami NBA latał Michael Jordan, u jego boku brylował Scottie Pippen, dowodził Phil Jackson, a ich Chicago Bulls kolekcjonowało kolejne mistrzowskie pierścienie. To książka niezwykła, bo ukazuje legendy koszykówki oczami dziennikarza, który spędził z nimi kilka lat swojego życia. Lektura lekka, ciekawa i przede wszystkim wciągająca! Długie jesienne wieczory warto poświęcić na spotkanie z NBA! :) Na pewno będzie to dobrze spędzony czas.

 „No i sięgnęli po ostatnie trofeum […] wygrywając mecz na parkiecie rywali, dzięki rzutowi w ostatnich sekundach meczu, na oczach wrogiego, a na końcu załamanego tłumu kibiców.”

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję Wydawnictwu SQN.

Źródło zdjęcia: własne

AUTOR: RealAnia

„Lektury dla kibica” - MJ i NBA

Miło czasem powspominać stare, dobre czasy.

Rozdział 98.

Grać i wygrać. Michael Jordan i świat NBA - David Halberstam

Być może ktoś z Was spojrzy na okładkę książki i powie: „znowu Jordan?”. Tak znowu on, bo Michaela nigdy dość!! Po przeczytaniu obszernej biografii MJ-a autorstwa Rolanda Lazenby’ego z równie dużym zainteresowaniem sięgnęłam po książkę „Grać i wygrać”. I nie żałuję ani chwili spędzonej nad tą lekturą, gdyż to wyjątkowa biografia. Zapytacie, dlaczego wyjątkowa? Otóż, dlatego, że autor przedstawia historię najlepszego koszykarza wszech czasów w połączeniu z sylwetkami jego kolegów, trenerów, a także rywali.

„[…] pojawienie się choćby jednego Michaela Jordana było czymś w rodzaju genetycznej pomyłki, a prawdopodobieństwo, że ktoś zdoła w tak krótkim czasie osiągnąć tak wiele zarówno na boisku, jak poza nim, wydawało się zerowe.”

Najwięcej na niespełna 400 kartach lektury jest oczywiście samego Jordana. Jednak nie jest to bynajmniej laurka dla Michaela. Autor ujawnia blaski i cienie mistrza, drogę na szczyt, relacje z trenerami i kolegami z zespołu. „Grać i wygrać” nie jest aż tak wnikliwą i szczegółową biografią Jordana jak książka napisana przez Rolanda Lazenby’ego, ale w tej lekturze niezwykle istotny jest drugi człon tytułu, czyli „Świat NBA”.

David Halberstam wraz z biografią MJ-a równocześnie opisuje różne aspekty NBA. Wspomina wspaniałe zagrania i historyczne mecze, losy poszczególnych drużyn i wielkich zawodników oraz ich wpływu na Jordana. A także wszystko to, co działo się poza parkietem - negocjowanie kontraktów, rosnącą sławę, ogromne pieniądze, relacje z mediami, problemy sportowców z hazardem. Amerykański dziennikarz ukazał także jak na przestrzeni lat zmieniała się NBA. Jak liga wyglądała przed Larrym Birdem i Magikiem, a także jak David Stern, wieloletni komisarz NBA odmienił jej wizerunek.

„Był najbardziej utalentowanym zawodnikiem ligi, ale w przeciwieństwie do innych wybitnie zdolnych koszykarzy odznaczał się dodatkową, rzadko spotykaną w takim natężeniu cechą: nieposkromioną ambicją.”

Autor oprócz świata NBA pisze także o rozgrywkach uniwersyteckich. Ukazuje jak ważną rolę pełnią i jak ukształtowały one Jordana, jako koszykarza i człowieka. W tym temacie nie mogło zabraknąć postaci Deana Smitha, trenera zespołu Karoliny Północnej. David Halberstam zdradza, co wyróżniało system szkoleniowy Karoliny od pozostałych na przestrzeni kraju, a także wspomina zasady, którymi Smith się kierował, sposoby pozyskiwania graczy, tworzenia drużyny i więzi między zawodnikami.

„[…] Michael był bez wątpienia najbardziej ambitnym i charyzmatycznym sportowcem lat 90.”

Ta książka odkrywa przed czytelnikami mnóstwo ciekawych faktów i anegdot wprost z NBA. Dowiecie się, kto był tak sfrustrowany niemożnością dorównania Jordanowi, że wypożyczył z biblioteki książki o geniuszach by „dowiedzieć się jak obcować z mistrzem”, czy też, czyje treningi, jak głosiła pogłoska „były lepsze i bardziej zacięte niż wiele meczów NBA”.

Przeczytacie, w jaki sposób Michael próbował w młodości zwiększyć swój wzrost, jak kolejni trenerzy odkrywali talent MJ-a, jakie doświadczenie uczyniło go bardziej tolerancyjnym wobec innych zawodników oraz co było największym zaszczytem, jaki mógł spotkać trenera w NBA a którego doświadczył Phil Jackson.

„Jeśli Michael Jordan był swego rodzaju geniuszem, największym wyzwaniem dla trenera było połączenie jego geniuszu z umiejętnościami zwykłych śmiertelników.”

Odkryjecie, które zagranie zostało nazwane „kołyską Jordana”, o czym mówią „dwa najważniejsze dogmaty trenerów koszykówki”, jak była postrzegana drużyna Byków przed przyjściem Jordana, jak również, co było znakiem rozpoznawczym Bulls przez dużą część tamtego dziesięciolecia. Poznacie także przyczyny konfliktu Jordana z menadżerem Bulls Jerrym Krause oraz dowiecie się, co według znawców baseballa było głównym problemem Jordana, gdy próbował swoich sił w tej dyscyplinie.

„[…] Byki nigdy nie wygrały tytułu mistrzowskiego bez Michaela Jordana, ale nie wygrały go też bez Scottiego Pippena.”

Według wielu opinii Pippen był drugim graczem ligi, a na której pozycji stawiały go jego zarobki? Dlaczego Phil Jackson jest niezwykle tolerancyjny? Który zawodnik według Jordana miał „dziurawe ręce”? Dlaczego na obozach szkoleniowych zabraniano młodym koszykarzom wykonywać wsadów? Kto niemal idealnie przewidział jak potoczy się końcówka meczu, w którym Jordan zdobył swoje ostatnie mistrzostwo NBA?

„Grać i wygrać” to książka, która przeniesie Was w świat NBA z niesamowitych lat 80. i 90. To podróż w czasie, którą każdy fan koszykówki po prostu musi odbyć.

 „Jordan miał dziką wole walki, nieustanne pragnienie bycia najlepszym i niewiarygodną zdolność mobilizacji .”

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję Wydawnictwu SQN.

Źródło zdjęcia: własne

AUTOR: RealAnia

„Lektury dla kibica” - Władca pierścieni

Dotychczas przeczytałam już kilka książek o tematyce koszykarskiej. W większości z nich pojawiały się wzmianki o pewnej osobie. Chodzi mianowicie o Phila Jacksona. Wszyscy przedstawili go w dość specyficzny sposób, co tylko wzbudziło we mnie ciekawość poznania tego charyzmatycznego trenera. Z tą postacią łączy się kawał historii, historii NBA, którą dzięki książce „11 pierścieni” tym razem mogłam ujrzeć z perspektywy trenera.

Rozdział 76.

Phil Jackson. 11 pierścieni - Phil Jackson, Hugh Delehanty

Phil Jackson. Prawdziwy fenomen. Trener, jakiego próżno szukać w świecie sportu. Cytował Pismo Święte, uczył medytacji, wykorzystywał nauki Buddy, rozdawał zawodnikom indywidualnie dobrane dla nich książki. Stosował niecodzienne metody szkoleniowe, abstrakcyjne, może nawet dziwne, ale patrząc na jego dorobek, trzeba przyznać, że był piekielnie skuteczny. Jego przydomek „Władca pierścieni” mówi w zasadzie sam za siebie.

„W NBA pierścień jest symbolem statusu i władzy. Może i jest wieśniacki, może nieporęczny, ale to właśnie marzenie, żeby go wygrać, jest tym, co motywuje do przetrwania trudów długiego sezonu NBA.”

Historie zza kulis, unikatowe opowieści wprost z szatni największych zespołów NBA, prawdziwe oblicze gwiazd koszykówki. To wszystko oferuje Phil Jackson w swojej książce. „11 pierścieni” to nie klasyczna biografia, ale lektura ukazująca podróż trenera, który jedenastokrotnie sięgał po mistrzostwo NBA. Jackson odkrywa przed czytelnikiem zarówno źródła, jak i sekrety poszczególnych triumfów. Przedstawia swoją filozofię trenerską, która doprowadziła go do licznych sukcesów. Ukazuje blaski i cienie posiadania w zespole najlepszych graczy świata.

Książka Jacksona to jednak coś więcej niż pozycja sportowa. Opowieści koszykarskie łączą się tutaj z rozważaniami pochodzącymi z psychologii, nauki, strategii, filozofii, czy też teorii przywództwa. To także podręcznik umiejętnego zarządzania ludźmi, budowania więzi i szukania kompromisów. Jest to, więc pozycja unikatowa i wielowymiarowa.

„[…] tylko najlepsi zawodnicy sprawiają, że pozostali zaczynają grać lepiej.”

Phil Jackson w książce zdradza, w jaki sposób przekonał Michaela Jordana by ten dzielił się rzutami z kolegami, jak Scottie Pippen został fenomenalnym obrońcą oraz kiedy Jordan zrozumiał, że Pippen jest najwszechstronniejszym zawodnikiem drużyny. Wspomina jak przezwyciężył egoizm Kobego Bryanta, gdzie Dennis Rodman odbył pierwszą sesję z psychologiem i co było tajemnicą sukcesu „Robaka”.

„[…] musieliśmy stanowić jedność jako drużyna i przyjąć bardziej rozległą wizję współpracy niż podawania piłki Michaelowi i nadzieja, że jakoś da radę.”

Trener opowiada o swoich nowatorskich metodach szkoleniowych. Dowiecie się, jakie piosenki wykorzystywał podczas swoich przemówień, dlaczego kazał zawodnikom siedzieć razem w ciszy, czy też grać po ciemku. Odkryjecie jak brzmią jego zasady przywództwa, a także, dlaczego łamał standardową regułę NBA, która mówi, że gdy „drużyna przeciwna zdobędzie 6 punktów z rzędu, prosisz o przerwę na żądanie.” Przeczytacie również, na czym polegała akcja zwana „ślepą świnią” oraz od kogo nauczył się krytykować występy podopiecznych bez wywoływania wrażenia, że ich atakuje.

„Macie grać tak, aby wygrać, a nie tak, by nie przegrać.”

 „Nic nie pozwala skupić się tak jak upokarzająca porażka.”

Dowiecie się, co jest istotą bycia trenerem, dlaczego „przygotowania do playoffów są jak przygotowania do wizyty u dentysty”, a dlaczego rok po zdobyciu mistrzostwa jest zawsze najtrudniejszy. Przeczytacie, co najbardziej cenił w nim Michael Jordan, dlaczego trenowanie Jordana było łatwiejsze niż wielu innych gwiazd, czy był zaskoczony, kiedy M.J. zrezygnował z koszykówki na rzecz baseballu oraz co przepowiedział właścicielowi Lakers, gdy ten zdecydował się sprzedać Shaqa.

„Mieliśmy absolutnie wszystko, czego potrzebowaliśmy, aby wypełnić nasze przeznaczenie: talent, przywództwo, odpowiednie nastawienie i wspólny cel.”

Kogo wielu ekspertów uznawało za najlepszego gracza NBA nienazywajacego się Jordan? Kto zazwyczaj lepiej radzi sobie z porażkami – zawodnicy, czy trenerzy? Kto mawiał, że „tytuł mistrzowski wygrywa się talentem, ale broni się go charakterem”? Co jest kluczem do sukcesu w NBA?

„Wiem, że nie ma nic gorszego niż pokonanie długiej i trudnej drogi do finału po to, żeby przegrać.”

Z wiadomych przyczyn jest to bez wątpienia lektura obowiązkowa dla fanów basketu. Jednak ta książka powinna zainteresować także pozostałych pasjonatów sportu. Ukazuje, bowiem jak ważna jest osoba trenera w kontekście budowania mistrzowskiej drużyny, czy też wyjaśnia, dlaczego posiadanie w składzie najlepszego gracza danych czasów nie jest wcale gwarantem sukcesów. Natomiast ze względu na fakt, iż tematyką autor wykracza poza sport, wspomnienia Phila Jacksona będą ciekawą pozycją w zasadzie dla każdego, w kogo ręce trafi owa książka ;)

„[…] wierzę, że jeśli zadbasz o szczegóły, to wynik zależy od sumy przyczyn i skutków, a nie od szczęścia.”

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję Wydawnictwu SQN.

Źródło zdjęcia: własne

AUTOR: RealAnia